2 weekjes...

Zaterdagavond over 2 wekenzit ik inMoldavie Straseni!

Het komt nu hard dichterbij. Aftellen geblazen. Ben nog druk bezig met de voorbereidingen: spullen verzamelen om mee te nemen (en dit ook in mijn koffer zien te krijgen ik mag 23 kilo meenemen) heb al mooie dikke mannen sokken, mannen shirts en handdoeken, Engelse lessen voorbereiden & mezelf een beetje inlezen over Moldavie. Vandaag het spelletje 'mens erger je niet' gekocht, zodat ik dit met de ouderen kan spelen. Tja... het moet wel een spelletje zijn wat makkelijk is om met de handen en voeten uit te leggen aangezien de ouderen heel weinig tot geen Engels spreken. Mijn Engelse lessen bestaan dan ook uit heel veel Engelse woorden en daarbij gezochte pictogrammen. Heb daarnaast enkele standaard zinnen vertaald vanuit het Roemeens naar het Engels, zodat ik ze wel iets aan zinnen kan aanbieden. Ik heb ondertussen e-mail contact gehad met degene die ook mijn aanspreekpunt zal gaan worden, Alea. Alea gaf aan dat er al 4 'grannies' zijn die vragennaar Engelse lessen dat is dus wel heel leuk om te horen! Verder wil ik, wanneer ik nog ruimte in mijn bagage heb, wat cake/ taartmix kopen om mee te nemen. Lijkt me een leuke activiteit om met de ouderen te gaan doen en dan kan je ook op een ontspannen manier contact leggen met ze.

Zoals het er nu uitziet zal ikin de weken dat ik er ben toch gaan 'wonen' in een van de blokhutten op het terrein. In eerste instantie zou ik inhet appartementje slapen in het dagcentrum.Dit appartementje schijnt alleen vol te zitten. Ze hebben op het terrein drie blokhutten staan.Deze blokhutten kunnen worden vehuurd aan toeristen. Ik heb al een folder opgestuurd gekregen met informatie over de blokhut, omgeving etc. In de blokhut zit een keukentje, maar ik zal met name met de ouderen mee eten. 'S ochtends ontbijten de ouderen op het dagcentrumenmiddags eten ze warm (soep met brood). Aangezien Moldavie ontzettend arm is zijn ze vegatarisch. Vlees is niet te betalen.

De armoede in Moldavie treft de ouderen (en kinderen) het hardst. De jongeren trekken veelal naar het buitenland toe om elders werk te gaan zoeken en een beter bestaan op te kunnen bouwen. Ze laten hun ouders/ kinderen achter. Veel ouderen leven in een sociaal- isolement en van het pensioen wat ze krijgen kunnen ze net niets bekostigen. De levensverwachting van ouderen is in de afgelopen 10 jaar dan ook met 5 jaar gedaald. Ouderen kunnendoor het Sunrise projectin ieder geval 1 keer in de 2 dagen douchen/zich wassen, kleding laten wassen,eten enandere mensen ontmoeten.

Voor veel ouderen dus echt een lichtpuntje in hun leven!!

Van de week ook nog maar even mijn ticket goed bekeken. Ik vlieg zaterdag de21ste omhalf 10 's ochtends vanuit Amsterdam naar Boedapest (Hongarije) en heb hier dan 1 uur de tijd om over te stappen op mijn vlucht naar Chisinau. Ik zal hier rond half 4 aankomen. Als het goed is staat Alea mij dan op te wachten. De vlucht er naar toe vind ik momenteel nog het meest spannende!

Heb de afgelopen dagen het weer in Moldavie ook wat in de gaten gehouden. Ik had me ingesteld op 4 hele koude besneeuwde weken, maar vandaag was het er zelfs 11 graden en het lijkt a.s. week overdag en 's nachts niet onder de 0 graden te komen. Dus ik ben benieuwd!

Pe mai tarziu!!

Marloes

Het grote avontuur

Na lang wikken en wegen, beslissen en op het besluit terug komen heb ik dan toch de stap gezet om datgeen wat ik zo graag wil doen te gaan realiseren.

Ik ga naar Moldavie om vrijwilligerswerk te doen!

Het plan om ergens anders in de wereld een handje te helpen speelt al lang. Maar ja er over dromen en die stap ook echt zetten daar tussen in zit een wereld van verschil. Na een geweldige huwelijksreis samen met mijn mannetje naar New- Zealand te hebben gehad zijn de reiskriebels toch een beetje blijven hangen en de drang om mijn handen uit de mouwen te steken in een ander land vergroot. Op mijn werk is het te regelen dat ik er een maandje tussen uit ga, dus waarom die stap nu niet zetten en doen wat ik al zo lang wil doen?

Maar ja... wat ga je dan doen. In eerste instantie wou ik graag richting Afrika. Hiervoor heb ik een gesprek gehad waaruit naar voren kwam dat er al veel vrijwilligers naar bijvoorbeeld Ghana gaan. Is dit wat ik wil? Was de vraag die opkwam naar aanleiding van het gesprek. Nee ik wil niet naar een land waar al heel veel vrijwilligers komen. Natuurlijk kunnen die landen de extra vrijwilligers ook hard gebruiken, maar toch voelde het voor mij beter om naar een land te gaan wat minder hulp krijgt aangeboden van vrijwilligers, maar het net zo hard kan gebruiken. Ik ben het toen ook wat dichterbij gaan zoeken en kwam zo in Moldavie terecht. Het armste land van Europa. Een land waar je in 4 uur naar toe kan vliegen en wat zwaar onder de armoedegrens leeft. Dit is het land waar ik heen wil. Na wat rondgespeurd te hebben op internet kwam ik in aanraking met het ouderenproject http://www.geefomaweerkleur.nl/ Een mooi project voor 'the elderly' in en rondom het dorp Straseni. Het project bestaat uit een dagcentrum en een verpleegtehuis wat zich op 1 terrein bevindt. Daarnaast wordt er thuiszorg ingezet om mensen thuis hulp te kunnen bieden. Al snel had ik besloten dat ik binnen dit project een handje zou willen gaan helpen. Na een goed gesprek te hebben gehad met mensen in nederland die betrokken zijn bij het project had ik er nog meer zin in.

Dit alles heeft er toe geleid dat ikenkele wekengeleden een ticket heb geboekt naar Chisinau, de hoofdstad van Moldavie. Ik zal 21 Februari vertrekken en kom 21 Maart weer terug. Ik zal verblijven in een appartementje op het terrein. Ik heb daar een eigen kamer en deel de douche en keuken met nog iemand anders. In de weken dat ik er ben zal ik gaan aanpakken wat op mijn pad komt en waar ze behoefte aan hebben: thee drinken met de ouderen, aardappels schillen, schoonmaken, activiteiten begeleiden, mee doen met de aangeboden activiteiten, engelse les geven aan de ouderen en de staf en vooral veelaandacht schenken aan de mensen die gebruik maken van het project. Daarnaast lijkt het me een geweldige ervaring om het land en de cultuur te leren kennen en een maand lang te leven zoals er in Moldavie wordt geleefd. De meeste mensen kennen geen of een heel klein beetje engels (zowel 'the elderly' als de 'staf'). Nu is mijn engels ook alles behalve goed dus dit zal veel handen en voeten werk worden. Maar ik heb een boekje 'hoe en wat' in het Roemeens gekocht, zodat ik in iedergeval een beetje contact kan maken en verder zie ik het als een enorme uitdaging om in de weken dat ik er ben te communiceren met de mensen.

In Februari is het nog winter in Moldavieen het kan 's winters erg koud zijn... Meestal is het rond de -2 graden en ligt er veel sneeuw,maar door de wind voelt het veel kouder aan. Nu had ik er voor kunnen kiezen om in de zomer te gaan, maar juist in een land als Moldavie maken de strenge winters het er voor de mensen niet makkelijker op... Gelukkig kan je jezelf tegen kou kleden, de snowboots, knielange sokken, muts en handschoenen zijn dan ook al ingeslagen. En de voor kerst gekregen badstofpyama zal ook goed van pas komen... Daarnaast is het toch super om een keer zo'n winter mee te kunnen maken?!

Ik heb er heel veel zin in, maar ik vind het ook spannend en zal mijn mannetje en Floortje wel 1 maand lang erg gaan missen. Toch heb ik er alle vertrouwen in dat het helemaal goed gaat komen! En zoals Loesje zegt:

Wacht niet op jezelf, knal eruit!

Tijdens mijn verblijf zal ik regelmatig mijn blog bij houden om jullie op de hoogte te houden van mijn grote avontuur. Tot de 21ste, dag van vertrek, zal ik af en toe een berichtje plaatsen over mijn voorbereidingen.

Pe mai tarziu (tot gauw) Marloes