Nou ook de derde week is alweer voorbij. Als ik terug kijk op de afgelopen drie weken vraag ik me echt af waar de dagen zijn gebleven. Over 6 daagjes alweer naar huis waar ik ook wel weer heel veel zin in heb. Ondertussen ben ik wel 2 namen rijker: Maria en Maroesja. Op de een of andere manier schijnen ze Marloes niet te kunnen uitspreken.

Afgelopen week weer veel meegemaakt. Maandag tot en met donderdag op het centrum gebleven. Maandag een concert bezocht. Een van de ouderen kwam me weer halen. Blijken we daar aangekomen kaartjes nodig te hebben. Vrouwtje wist bij 1 iemand een kaartje af te troggelen en ik kon zo doorlopen omdat ik uit ' Hollanda' kwam haha het is toch erg. Verder spelletjes gespeeld met de ouderen, creatief bezig geweest, met z'n allen genoten van het voorjaarszonnetje op het binnenplaatsje, wol uit de knoop gehaald, gymnastiek gegeven etc. Vrijdag meegeweest met de homecare en weer veel trieste dingen gezien, maar me ook nuttig kunnen maken: afwassen, hoofden scheren, vloeren vegen. Vrijdagavond opgehaald door een van de ouderen om mee te gaan naar een ' film'. Grotendeels heb ik geen flauw idee waar ze me allemaal mee naar toe nemen. Nu bleken we dan ook niet naar een film te gaan maar een live uitzending van een kerkdienst. Vrouwtje glom van trots dat ik met haar mee was, erg mooi om te zien. Tijdens bezoeken met homecare wat bloemetjes gekregen en deze aan het vrouwtje gegeven omdat ze me meenam. Ze heeft ze aan iedereen laten zien en ruiken... De terug weg was alleen wat minder en achteraf enorm komisch. Het was wat regenachtig die dag en donker toen ik weer terug naar het appartement moest. Nu blijken ze geen straatverlichting te hebben en aangezien de weg een blubberbende met gaten is ben ik schuifelend hand in hand met het vrouwtje terug naar mijn appartement gegaan. Ik zat werkelijk waar tot aan mijn knieen onder de modder.

Mooiste opmerking van deze week is toch wel van een van de bewoners van het verpleegtehuis. Met de een heb je sneller contact als met de ander. Met deze meneer had ik nog niet echt contact gehad. Tot dinsdag. Hij kwam naar me toe, loopt heel moeilijk. En bood me vervolgens zijn rollator aan om een rondje om het centrum te kunnen lopen. Geweldig toch!

Nu lekker van mijn weekend aan het genieten. Het is rustig hier. Gister nog even boodschappen gedaan in het centrum, maar veel mensen vinden het echt moeilijk om te accepteren dat er een ' vreemdeling' in hun dorp is. Veel van de mensen weigeren gewoon om je vriendelijk aan te kijken. Gelukkig zijn er hier en daar wat mensen die me ondertussen een beetje kennen en me wel gedag zeggen. Aankomende week nog een bezoek aan een museum op het programma staan met de ouderen en dan donderdag cake's bakken met ze en vrijdag afscheid nemen. En dan weer naar huis! Zal de ouderen hier wel gaan missen het zijn schatten van mensen, maar kijk er ook echt naar uit weer naar huis te komen!